Eindelijk
was het zover.
De
avond waar ik zo lang naar had verlangd, en naar had uitgekeken. Op 29 mei was de eerste Amstelveense Diepteveldontspanningsavond!
Er
zouden vier mensen komen om in het yogacentrum Shiva samen met mij
een groepsgewijze Diepteveldontspanning te ervaren. Ik was
aangekomen met twee tassen met de muziek en andere spulletjes.
Wat ik
kon verwachten wist ik niet precies. Ik had op de opleiding
groepssessies ervaren. En dat wilde ik nu weer - en omdat het er niet
was, moest ik het zelf organiseren. Ik wilde het al lang. Om
samen te ontdekken, delen, ervaren - misschien uitwisselen? O, wat
was ik zenuwachtig.
Daar
was de eerste deelnemer al. Hij zou helpen met dingen klaarzetten. Daar was ik
heel blij mee. Een fijn gevoel, dat er iemand komt helpen. Dat je het
niet alleen doet. Maar nodig was het niet. Ik had alles zelf mee en
voorbereid. Had ik al gezegd, hoe zenuwachtig ik was? Er waren nog
mensen in het yogacentrum. De Indiase danscursus was nog niet af. Er
zaten twee mannen te wachten in de kleedruimte, en in de
stilteruimte, die ik wilde gebruiken als ontvangstruimte, lagen nog
spulletjes van een moeder. Hm.
Zouden
de anderen wel komen? Mijn grootste angst was dat mensen niet zouden
komen. Dat het mislukt. Dat ik afga. Dat er niets gebeurt voor de
mensen.
"Wat een prachtige kleuren!" zei mijn gast over de kleren die de Indiase dansleerlingen aan het passen waren. Dat was waar. Het thee-apparaat kregen we ook aan de praat.
Toen
was er mijn tweede gast, en algauw ook de derde. Ik schonk thee, stelde voor, en liet
mensen aanvullen wat ze wilden vertellen. Het wachten was nog op de
laatste deelnemer... om 20.00 belde ik haar, ze stond voor de deur,
ze had wat vertraging gehad door verkeersdrukte vanwege de Toppers.
Ik had inderdaad een witte verlengde limo zien rijden over de Keizer
Karelweg. Zou daar ..?
Iedereen
kreeg nog een kopje thee, zodat de laatste kon binnenkomen en landen.
Toen een natuurlijke stilte viel, ging ik voor naar de sessieruimte.
Ik had een persoonlijk verhaal voorbereid. Over mijn sombere
periodes, dat ik op zoek was naar meer, en hoe dat meer zich aan mij
had voorgedaan. Hoe ik dat had ervaren vorig jaar, eerst bij de
Helende Reizen en toen, na onderzoek, in de Diepteveldontspanning.
Hoe ik dat "meer" - een altijd aanwezige verbondenheid, een
rustige energie, die ons ondersteunt en liefheeft, die ons wil helpen
en laten groeien - hoe ik dat wil delen met de anderen. Dat we dat nu
gingen doen, en hoe; en dat iedereen zelf mocht weten of hij of zij
iets met de anderen wilde delen na afloop, of niet.
En dan
de sessie. Dat iedereen een plekje zocht en het zich gemakkelijk
maakte met dekens en kussens. Hoe de stilte indaalde en de sfeer
veranderde. Dat ik de muziek opzette en we gingen luisteren. En ik
ging rond. Het was nu niet meer spannend, maar vooral mooi. En een
beetje zoeken.
En toen het af was. In de vochtige, grijze avondlucht tekende het strijklicht van de ondergaande zon een fijne regenboog. Om de anderen de kans te geven in eigen tempo bij te komen sloop ik naar de stilteruimte. Een voor een druppelden ze binnen. Hoe was het? Wie wil er iets delen? Ik was stiknieuwsgierig, maar hield me rustig.
Tot mijn verrassing, vertelde iedereen. De een had een soort rustige ervaring van vertrouwen: "het is goed". De ander had een nieuwe kennismaking, een ontdekking van eigen gevoelens omtrent werk. Een derde had sterke ervaring van energiebollen, die eerst heen en weer bewogen, en daarna rustig werden. De vierde had beelden en informatie gekregen over vragen waarmee ze rondliep.
En ik? Ja, mijn ervaringen wilde iedereen ook horen. En die waren er, voor elk persoonlijk. En nu een herinnering: aan de rijkdom van het mogen ontvangen, en verzorgen van een ruimte, als open armen waarin liefde kan worden gevoeld. Ben ik dankbaar. Heel, heel dankbaar. Dankjullie wel!
PS er komt weer een
"Ontvangst" avond! Op
vrijdag 26 juni van 20.00 - 22.00 in het
Yoga Shiva Center aan de Lindenlaan te Amstelveen (in het MOC gebouw). Informatie een aanmelding via
tess@doucet.nl.
